گرانیت از ماگمای غنی از سیلیس (فلسیک) تشکیل می شود. تصور میشود که ماگماهای فلسیک با افزودن گرما یا بخار آب به سنگهای پوسته پایینی، به جای فشارزدایی از سنگ گوشته، مانند ماگمای بازالتی، تشکیل میشوند.[19] همچنین پیشنهاد شده است که برخی از گرانیتهای موجود در مرزهای همگرا بین صفحات تکتونیکی، جایی که فرورفتههای پوسته اقیانوسی زیر پوسته قارهای، از رسوبات فرورانش شده با صفحه اقیانوسی تشکیل شدهاند. رسوبات ذوب شده ماگمای حد واسط در محتوای سیلیس تولید میکردند، که با بالا رفتن از پوسته پوشاننده سیلیس بیشتر غنی شد.[20]
کریستالیزاسیون کسری اولیه برای کاهش مذاب در منیزیم و کروم و غنی سازی مذاب در آهن، سدیم، پتاسیم، آلومینیوم و سیلیکون عمل می کند.[21] شکنش بیشتر باعث کاهش محتوای آهن، کلسیم و تیتانیوم می شود.[22] این در محتوای بالای فلدسپات قلیایی و کوارتز در گرانیت منعکس شده است.
وجود سنگ گرانیتی در قوسهای جزیره نشان میدهد که تبلور جزئی به تنهایی میتواند فروشگاه سینک گرانیتی یک ماگمای بازالتی را به ماگمای گرانیتی تبدیل کند، اما مقادیر تولید شده کم است.[23] به عنوان مثال، سنگ گرانیتی تنها 4 درصد از نوردهی ها را در جزایر ساندویچ جنوبی تشکیل می دهد.[24] در محیطهای قوس قارهای، سنگهای گرانیتی رایجترین سنگهای پلوتونیک هستند و باتولیتهای متشکل از این نوع سنگها در تمام طول کمان امتداد دارند. هیچ نشانه ای از اتاق های ماگمایی که در آن ماگماهای بازالتی به گرانیت ها متمایز می شوند، یا تجمعات تولید شده توسط بلورهای مافیک که خارج از ماگما نشسته اند وجود ندارد. فرآیندهای دیگر باید این حجم عظیم ماگمای فلسیک را تولید کنند. یکی از این فرآیندها تزریق ماگمای بازالتی به پوسته پایینی و به دنبال آن تمایز است که هر گونه تجمعی در گوشته باقی میگذارد. دیگری گرم کردن پوسته زیرین با پوشش ماگمای بازالتی است که مستقیماً از سنگ پوسته ماگمای فلسیک تولید می کند. این دو فرآیند انواع مختلفی از گرانیت ها را تولید می کنند، که ممکن است در تقسیم بندی بین گرانیت های نوع S (تولید شده توسط زیر آبکاری) و نوع I (تولید شده توسط تزریق و تمایز) منعکس شود، که در زیر مورد بحث قرار می گیرد.[23]
Leave a Reply